GÜNEŞİ İÇENLERİN TÜRKÜSÜ

Bu bir türkü: -
toprak çanaklarda
güneşi içenlerin türküsü!
Bu bir örgü: -
alev bir saç örgüsü
                kıvranıyor;
kanlı, kızıl bir meş'ale gibi yanıyor
esmer alınlarında
            bakır ayakları çıplak kahramanların!
Ben de gördüm o kahramanları,
ben de sardım o örgüyü,
ben de onlarla
            güneşe giden
                köprüden
                    geçtim!
Ben de içtim toprak çanaklarda güneşi
Ben de söyledim o türküyü!

Yüreğimiz topraktan aldı hızını;
altın yeleli aslanların ağzını
                    yırtarak
                    gerindik!
Sıçradık;
            şimşekli rüzgara bindik!
Kayalardan
            kayalarla kopan kartallar
çırpıyor ışıkta yaldızlanan kanatlarını.
Alev bilekli süvariler kamçılıyor
şaha kalkan atlarını!

            Akın var
                güneşe akın!
            Güneşi zaptedeceğiz
                    güneşin zaptı yakın!..
Düşmesin bizimle yola:
evinde ağlayanların
            göz yaşlarını
                boynunda ağır bir
                    zincir
                        gibi taşıyanlar!
Bıraksın peşimizi
kendi yüreğinin kabuğunda yaşayanlar!
İşte:
        şu güneşten
                düşen
                        ateşte
                            milyonlarla kırmızı yürek yanıyor!

Sen de çıkar
göğsünün kafesinden yüreğini;
şu güneşten
            düşen
                    ateşe fırlat;
yüreğini yüreklerimizin yanına at!

            Akın var
                güneşe akın!
            Güneşi zaptedeceğiz
                    güneşin zaptı yakın!..

Biz topraktan, ateşten, sudan,
                demirden doğduk!
Güneşi emziriyor çocuklarımıza karımız,
toprak kokuyor bakır sakallarımız!
Neş'emiz sıcak!
                kan kadar sıcak,
delikanlıların rüyalarında yanan
                    o "an"
                    kadar sıcak
Merdivenlerimizin çengelini yıldızlara asarak,
ölülerimizin başlarına basarak
                    yükseliyoruz
                        güneşe doğru!

Ölenler
        döğüşerek öldüler;
                güneşe gömüldüler.
Vaktimiz yok onların matemini tutmaya!

            Akın var
                güneşe akın!
            Güneşi zaptedeceğiz
                    güneşin zaptı yakın!..

Üzümleri kan damlalı kırmızı bağlar tütüyor!
Kalın tuğla bacalar
            kıvranarak
                    ötüyor!
Haykırdı en önde giden,
                    emreden!
Bu ses!
            Bu sesin kuvveti,
                    bu kuvvet
yaralı aç kurtların gözlerine perde
                    vuran,
onları oldukları yerde
                    durduran
                            kuvvet!
Emret ki ölelim
                emret!
Güneşi içiyoruz sesinde!
Çoşuyoruz,
                çoşuyor!..
Yangınlı ufukların dumanlı perdesinde
mızrakları göğü yırtan atlılar koşuyor!

            Akın var
                güneşe akın!
            Güneşi zaptedeceğiz
                    güneşin zaptı yakın!..

Toprak bakır
                gök bakır
Haykır güneşi içenlerin türküsünü,
Hay-kır
            Haykıralım!

Nazım HİKMET