|
|
|
(Mayakovski 1930 yılında bir tabanca kurşunuyla canına kıymadan önce yazdığı mektup-şiiri)
Hepinize!..
İşte ölüyorum. Kimseyi suçlamayın bundan ötürü. Hele dedikodudan, unutmayın ki merhum nefret ederdi.
Anacığım, kardeşlerim, yoldaşlarım! Bağışlayın beni. İş deği bu, biliyorum (kimseye de öğütlemem),
ama benim için başka bir çıkar yol kalmamıştı.
Lili, beni sev.
Hükümet yoldaş! Ailem: Lili Brik, anam, kız kardeşlerim ve Veronika Vitoldovna Polonkaya'dan ibarettitir;
yaşamalarını sağlarsan, ne mutlu bana...
Bitmemiş şiirleri Brik'lere verin, ne lazımsa onlar yapar.
"Bir varmış bir yokmuş"
derler hani:
Aşkın küçük sandalı
hayat ırmağının akıntısına kafa
tutubalir mi!
Dayanamayıp parçalandı işte sonunda
Acıları
mutsuzlukları
karşılıklı haksızlıkları
hatırlamağa bile değmez:
Ödeşmiş durumdayız kahpe felekle.
Ve sizler mutlu olun
yeter
Mayakovski
|
|
